Czas Present Simple stosowany jest gdy mówimy o czynnościach powtarzających się, naszych nawykach i zwyczajach, o tym co robimy zawsze, w określonych odstępach czasowych. Nie ma znaczenia w jak dużych odstępach powtarzają się wyrażane przez nas czynności, jeśli zdarzając się więcej niż raz, czas Present Simple jest czasem, który powinien być zastosowany.
Present Continuous stosowany jest do wyrażania czynności dziejących się w momencie, gdy o nich mówimy. Jest prosty w konstrukcji, w większości przypadków bywa też pierwszym, który jest nauczany. Używając Present Continuous i mówiąc o teraźniejszości wyrażamy czynności, akcje mające miejsce dokładnie w momencie ich wyrażania.
Present Continuous może być stosowany także do przyszłości kiedy chcemy określić swoje plany lub zamiary. To przyszłość bardziej definitywna i pewna niż ta wyrażana poprzez Future Simple.
Czasy teraźniejsze to stosunkowo najłatwiejszy dział ze wszystkich czasów gramatycznych, przede wszystkim przez małą liczbę opcji do wyboru. Mówiąc o teraźniejszości, mówimy bowiem albo o stałych, powtarzalnych nawykach lub też o rzeczach dziejących się w chwili ich wyrażania.
Present Perfect jest czasem popularnym i powszechnym, jednocześnie dla uczących się jest źródłem największych problemów, głównie dlatego, że nie ma on odpowiednika w języku polskim. Jest trochę czasem przeszłym, trochę teraźniejszym. Odnosi się do przeszłości jak i teraźniejszości, obejmuje czynność która rozpoczęła się w przeszłości, miała jednak swoje reperkusje na teraźniejszości.
Tworząc Present Perfect Continuous do podmiotu dodajemy “has been” (w trzeciej osobie liczby pojedynczej) lub “have been” oraz czasownika w wersji “ing”. Przykładowym zdaniem Present Perfect Continuous będzie:
Past Simple czyli czas przeszły prosty jest stosunkowo prosty w zastosowaniu, posiada jednak wiele nieregularnych form, które trzeba opanować metodą pamięciową. Pocieszeniem może jedynie być fakt, iż czasownik w formie Past Simple jest w każdej osobie w takiej samej formie.
Uczący się angielskiego często narzekają na czas Present Perfect. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż nie ma on bezpośredniego odpowiednika w języku polskim. Trudno jest więc wielu uczącym się zrozumieć, kiedy to właśnie Present Perfect będzie odpowiednim czasem w zdaniu czy wypowiedzi. Nie czując się pewnie, często zastępują go czasem Past Simple, co może być jednak źródłem błędów stylistycznych i gramatycznych.
Past Continuous to tzw. czas przeszły prosty, używany do określenia, iż coś działo się przez określony, dłuższy czas w przeszłości. Przełożony bezpośrednio na język polski, tłumaczony jest na „robiłem, robiłam”. Często, zestawiony z czasem Past Simple akcentuje, że jedna krótka czynność miała miejsce podczas drugiej, znacznie dłuższej.
To tak zwany czas zaprzeszły. Używany po to aby pokazać, która z dwóch przeszłych i zakończonych czynności była pierwsza.
Tzw. czas zaprzeszły ciągły. Korzystamy z niego wtedy, kiedy mówimy o czynności, która trwała, była wykonywana przez dłuższy (określony) czas, zanim zaczęła się inna, kolejna czynność. Czasu tego możemy użyć też wtedy, kiedy dana czynność trwała dokładnie do momentu w którym zaczęła się czynność kolejna. Tak samo jak Past Perfect, wersja Continuous najczęściej zestawiona jest z czasem Past Simple, który wyraża drugą przeszłą czynność.
Za zbyt rozbudowaną i skomplikowaną nazwą kryje się czas prosty, konstrukcyjnie bodajże jeden z najbardziej prostych w całej gramatyce. Future in the Past używamy wtedy jeśli mówimy o czymś, co było już w przeszłości, jednak w momencie wypowiadania przez nas zdania, stanowiło dla nas przyszłość.
To stosunkowo łatwa konstrukcja do nauczenia, głównie dlatego, że odmianie podlega wyłącznie jej człon „to be”. Reszta pozostaje niezmieniona niezależnie od osoby. Znając więc odmianę tego czasownika będziemy w stanie bezproblemowo stosować całą konstrukcję. Po „to” zawsze stosujemy bezokolicznik.
Czas Future Simple czyli przyszły prosty używany jest dla wyrażania przyszłości tzw. nieplanowanej, niepewnej, co do realizacji której nie mamy całkowitej pewności. Future Simple stosujemy do planów, przypuszczeń, rzeczy które mogą nastąpić, nie ma jednak całkowitej pewności co do ich realizacji.
Tak zwany czas przyszły ciągły. Tworzymy go poprzez dodanie do podmiotu zwrotu „will be” plus czasownika w wersji „ing”. Przykładowe zdanie w czasie Future Continuous będzie więc brzmiało:
To tak zwany czas przyszły zakończony. Z czasu Future Perfect korzystamy, kiedy chcemy powiedzieć, że dana czynność będzie w przyszłości zrealizowana, zakończona lub wykonana. To bezpośredni sposób aby powiedzieć, że coś co robimy będzie w określonym przedziale czasu dobiegnie końca.
To tak zwany przyszły czas zakończony w wersji ciągłej. Future Perfect Continuous stosujemy kiedy chcemy zaakcentować, że w konkretnej przyszłości minie określony czas, kiedy dana czynność jest wykonywana.
Kiedy mówimy o czynnościach, które – w przyszłości – mają trwać określony czas lub być wykonywane w pewnym momencie, wtedy używamy czasu Future Continuous in the Past. Za zbyt rozbudowaną nazwą kryje się sposób na określenie tego co w przyszłości ma zająć określony przedział czasu. Często Future Continuous in the Past zestawiony jest z Past Simple.
poleca:
