Tzw. czas zaprzeszły ciągły. Korzystamy z niego wtedy, kiedy mówimy o czynności, która trwała, była wykonywana przez dłuższy (określony) czas, zanim zaczęła się inna, kolejna czynność. Czasu tego możemy użyć też wtedy, kiedy dana czynność trwała dokładnie do momentu w którym zaczęła się czynność kolejna. Tak samo jak Past Perfect, wersja Continuous najczęściej zestawiona jest z czasem Past Simple, który wyraża drugą przeszłą czynność.
Np.: I had been working on the report before you came. – Pracowałam nad raportem zanim przyszedłeś. Ze zdania wynika jasno, że osoba je wygłaszająca pracowała nad raportem i skończyła swoją pracę zanim przyszła osoba do której wygłosiła zdanie. Obie czynności, i ta opowiadająca o pracy, i ta o przyjściu są czynnościami przeszłymi.
I had been waiting for two hours when you finally came. – Czekałam już dwie godziny, kiedy w końcu przyszedłeś. Ze zdania wynika, że osoba je wygłaszająca zakończyła czynność czekania, dokładnie wtedy kiedy zjawił się jej rozmówca.
Jak tworzymy Past Perfect Continuous?
To dosyć prosty czas w konstrukcji. Tworzymy go poprzez dodanie do podmiotu zwrotu „had been” oraz czasownika w wersji –ing.
Przykładowe zdania w Past Perfect Continuous będą więc brzmiały:
Pytania w czasie Past Perfect Continuous zadajemy poprzez inwersję, tj. odwracając miejsce słowa „had” z podmiotu.