Present Perfect jest czasem popularnym i powszechnym, jednocześnie dla uczących się jest źródłem największych problemów, głównie dlatego, że nie ma on odpowiednika w języku polskim. Jest trochę czasem przeszłym, trochę teraźniejszym. Odnosi się do przeszłości jak i teraźniejszości, obejmuje czynność która rozpoczęła się w przeszłości, miała jednak swoje reperkusje na teraźniejszości.
Present Perfect tworzymy poprzez dodanie do podmiotu odpowiednio odmienionego czasownika posiłkowego „to have” oraz formy Past Participle, czyli trzeciej formy z tabelki. Przykładowe zdanie w czasie Present Perfect będzie brzmiało: I have done it (zrobiłam to/ robiłam to) czy też „Jane has finished work” (Jane skończyła pracę).
Pytania w czasie Present Perfect zadajemy poprzez inwersję, czyli odwrócenie miejsca czasownika posiłkowego „to have” oraz podmiotu. Przykładowe pytanie do zdania „He has gone home” będzie więc brzmiało „Has he gone home?” (czy on poszedł do domu?) lub „When has he gone home?” (kiedy poszedł do domu?) etc.
Czasu Present Perfect używamy kiedy:
- Mówimy o rzeczach, które rozpoczęły się w przeszłości i trwają do chwili obecnej.
Np.: Jane has done this since 1980. – Jane robi to od 1980.
- Mówimy o czynności, której skutki i reperkusje wypowiadający zdanie może odczuwać w teraźniejszości
Np.: The train has come so we can finally start our journey. – Pociąg przyjechał, możemy więc rozpocząć naszą podróż.
- Mówimy o czynności, która właśnie, przed chwilą dobiegła końca.
Np.: I have just finished writing an essay. – Właśnie skończyłam pisać esej.
- Mówimy o swoich życiowych doświadczeniach, wszystkim co przeżyliśmy, co może zdarzyć się po raz kolejny, lub jeszcze nie miało miejsca
Np.: I have never eaten sushi. – Nigdy nie jadłam sushi.
Typowymi dla czasu Present Perfect są słówka: for i since (w niektórych zastosowaniach), lately, recently, just (w niektórych zastosowaniach), already, ever, never (w niektórych zastosowaniach).