Kiedy przed rzeczownikiem stawiamy przedimek „the”, z zasady mówimy o konkretnym przedstawicielu lub rzeczy z danej grupy. Zakładamy, że nasz rozmówca i odbiorca wie o jakiej konkretnie rzeczy lub osobie mówimy.
Następuje to w wypadku, gdy przedmiot lub osoba, była już wcześniej wymieniona, początkowo z przedimkiem nieokreślonym. Nawiązując do niej po raz kolejny używamy przedimka określonego.
Np.: I saw a girl on the street. The girl had read hair and a green dress. – Widziałam na ulicy dziewczynę. Dziewczyna miała rude włosy i zieloną sukienkę.
Pierwsze zdanie przedstawia sytuację, pokazuje, iż rozmówca zobaczył jakąś dziewczynę na ulicy. Kiedy po raz kolejny nawiązujemy do sytuacji, wiadomo już iż rozmówca ma na myśli dokładnie tą dziewczynę, którą widział na ulicy. Dlatego też użyty został przedimek określony.
Taka sama sytuacja wystąpi, jeśli w poprzednim zdaniu nawiązaliśmy do tej samej rzeczy/osoby, używając jednak innego rzeczownika.
Np.: Jenna has a daughter. The girl is 9 years old. – Jenna ma córkę. Dziewczynka ma 9 lat.
Pierwsze zdanie ustala, że Jenna ma córkę. Kiedy więc rozmówca wygłasza zdanie drugie wiadomo już, że „the girl” odnosi się właśnie do niej. Użycie przedimka określonego jest więc w pełni uzasadnione.
Przedimek określony będzie też zastosowany, gdy mówimy o rzeczy, która jest unikatowa, jedyna w swoim gatunku, w grupie.
Np.: The capital of England
The Sun – słońce
The Moon – księżyc
The president of the company – prezes naszej firmy.