Przedimki („the”, „a” i „an”) to chyba największa zmora uczących się języka. Nie dość, że zasady ich tworzenia są dość ogólne i mają dużo wyjątków, trudnym jest też wyrobienie sobie przyzwyczajenia dodawania ich w mowie i piśmie do rzeczowników.
Kraje. Zasadą jest, że prosta nazwa kraju nie posiada przedimka. Kraje takie jak Poland, Germany, Canada czy Slovakia itd., „stoją” same, bez określonego czy nieokreślonego przedimka. Nie znaczy to jednak, że tak jest zawsze.
Przedimek niepokreślony czyli „a” lub „an” występuje przed rzeczownikami policzalnymi, występującymi w liczbie pojedynczej. Przede wszystkim stosujemy go kiedy mówimy o rzeczy lub osobie, jednej z grupy lecz nie konkretnej.
Kiedy przed rzeczownikiem stawiamy przedimek „the”, z zasady mówimy o konkretnym przedstawicielu lub rzeczy z danej grupy. Zakładamy, że nasz rozmówca i odbiorca wie o jakiej konkretnie rzeczy lub osobie mówimy.
Są wyrazy, nazwy czy zwroty gramatyczne, które nie wymagają jakiegokolwiek przedimka. Do podstawowych i najpopularniejszych z nich należą:
poleca:
